Można przypuszczać, że bardzo często pojawia się pytanie, co sprawia, że dzieci nie słuchają się rodziców? Pojawianie się takiego pytania jest jak najbardziej zasadne – sprawa nie jest prosta. W zasadzie trzeba nawet powiedzieć, że jest to sprawa, o której należy porozmawiać ze specjalistami.

Wyciągnięcie właściwych wniosków

Niemniej jednak nie oznacza to tego, że temat możemy uznać za zakończony. Jest dokładnie odwrotnie – zawsze warto pokusić się o jakieś wnioski. Pamiętajmy także o tym, że mówienie o dzieciach to spore uogólnienie – przedszkolaków nie można porównywać do nastolatków (przykładowo). Tak w ogóle zatrzymajmy się właśnie przy przedszkolakach.

Weźmy sobie za przykład niezależność. Niezależność kojarzy się z nastolatkami, ale może dotyczyć także maluchów – w końcu czemu miałoby być inaczej? Warto też zwrócić uwagę, że czym więcej zakazów, tym ta niezależność jest trudniejsza. Co za tym idzie, należy spodziewać się narastania konfliktu. Dobrze też wspomnieć o własnych możliwościach – takie sprawdzanie może kojarzyć się z możliwościami fizycznymi. Jest to zrozumiałe, ale na tym nie koniec – dziecko może sprawdzać, na jak dużo można sobie pozwolić. Oczywiście nie możemy też zapomnieć o dobrym przykładzie. Jak reaguje dziecko, które słyszy, że rodzice przeklinają? Jak takie dziecko ma zrozumieć, że przeklinanie jest złe? Przykładów można wymienić jeszcze wiele.

Wypada jeszcze podkreślić, że ukształtowanie dzieci to proces, który trwa bardzo długo. Kto może powiedzieć, że do momentu wkroczenia w dorosłość, ale to też nie do końca tak jest. Jeżeli dziecko ma 19 lat, to rodzice nie mogą przekazać własnych doświadczeń? Nauka na własnych błędach jest ważna, ale jeśli można uczyć się na cudzych pomyłkach, to dlaczego z tego nie skorzystać?